Γιορτινά Τραπέζια

Το γιορτινό τραπέζι σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να λείπει... Ένα γιορτινό τραπέζι που η παράδοσή του χάνεται στα βάθη των αιώνων, με κύριο χαρακτηριστικό του την αφθονία αγαθών, με τοπικό χρώμα αλλά και συστατικά που είναι κοινά όπως τα μπαχαρικά, τα αποξηραμένα φρούτα, το κρέας κ.ά. Μεγάλη η ανυπομονησία για το δείπνο της παραμονής των Χριστουγέννων ή το γεύμα της ημέρας των Χριστουγέννων - η παράδοση ποικίλει από τόπο σε τόπο. Το τραπέζι στολιζόταν με όλα τα καλούδια που καθημερινά έλειπαν από αυτό και τα κρατούσαν για ιδιαίτερες περιστάσεις. Τα πάντα σε αφθονία εκείνη την ημέρα σε αντίθεση με τα λιτά φτωχικά πιάτα του υπόλοιπου χρόνου. Όμως τι ψάχνουμε άραγε στο χριστουγεννιάτικο φαγητό; Ο Niko Romito, σεφ με 3 αστέρια, λέει πως αν και πειραματίζεται όλο το χρόνο στα πιάτα του, αυτές τις μέρες σταματά να το κάνει: ΄΄Οι άνθρωποι ψάχνουν αυτό που γνωρίζουν΄΄. Αυτό που τους καθησυχάζει: την παράδοση. Χωρίς αν και αλλά. Κι εγώ, στο εστιατόριό μου, προτείνω παραδοσιακά πιάτα και στο τέλος το παραδοσιακό γλυκό. Χρησιμοποιώ τα ίδια συστατικά και το σερβίρω στο τραπέζι με λίγο διαφορετικό τρόπο. Δεν διανοούμαι να γράψω μια άλλη ιστορία. Οι ίδιοι οι πελάτες το ζητούν: εκείνη την ημέρα, μονάχα εκείνη την ημέρα θέλουν να νιώθουν καθησυχασμένοι και να γνωρίζουν ότι τίποτε δεν άλλαξε. Ότι θα ξαναβρούν αυτό που γνωρίζουν». Πρόκειται για έναν μηχανισμό, εξηγούν οι ψυχοθεραπευτές, που είναι εύκολο να αποκωδικοποιηθεί: «οι άνθρωποι ψάχνουν στα Χριστούγεννα στιγμές ειρήνης από τις υπερβολές, το αβέβαιο, από τις εξωτερικές καταιγίδες. Αναζητούν σταθερά σημεία. Για να ξαναβρούν τον εαυτό τους. Ακόμη και στο τραπέζι. Ακόμη και με ένα φαγητό που είναι ίδιο με αυτό που έφτιαχνε η μητέρα τους, η γιαγιά τους. Πρόκειται για μια εσωτερική παράδοση, την οποία πολύ δύσκολα απαρνιέται κανείς». Το γιορτινό τραπέζι είναι πάντα δεμένο με γεύσεις που ξυπνούν αναμνήσεις και συναισθήματα.